Udzielanie pierwszej pomocy na stoku

Jeżeli stałeś się świadkiem wypadku na stoku narciarskim - nie bądź obojętny. Taka sytuacja mogła zdarzyć się właśnie Tobie. Wiele osób obecnych na miejscu wypadku często w obawie o skrzywdzenie i pogorszenie stanu zdrowia osoby poszkodowanej boi się jej nawet dotknąć. Ratowanie czyjegoś zdrowia powinno być instynktowne, dlatego nie zastanawiaj się - działaj, bo może właśnie ratujesz czyjeś życie.

W momencie, gdy stałeś się świadkiemi wypadku na stoku, bądź jego uczestnikiem i są osoby poszkodowane, należy:

• natychmiast zabezpieczyć miejsce zdarzenia przed innymi ewentualnymi zagrożeniami,
• ostrzec innych uczestników ruchu - narciarzy i snowboardzistów - o ewentualnym zagrożeniu poprzez wbijanie w śnieg dwóch skrzyżowanych nart,
• upewnić się, że miejsce wypadku nie zagraża bezpieczeństwu jego uczestników – jeżeli nie to należy pozostać na miejscu i wezwać pomoc, jeśli tak przenieść osobę poszkodowaną w bezpieczniejsze miejsce o ile jest to możliwe.

W następnej kolejności należy sprawdzić reakcję poszkodowanego, zadając mu rutynowe pytanie: „Czy wszystko w porządku?” oraz delikatnie potrząsnąć jego ramionami. Bardzo ważne jest również by sprawdzić, czy kręgosłup poszkodowanego nie został uszkodzony. Jeśli tak, lub nie mamy pewności co do jego sprawności – nie ruszajmy tej osoby, bo możemy jej bardziej zaszkodzić. Gdy mamy pewność, że kręgosłup jest cały należy (w przypadku, gdy osoba jest przytomna):

• ustawić ją w pozycji bocznej ustalonej i okryć ją kurtką lub kocem, by nie traciła ciepła,
• poinformować służby ratunkowe o zaistniałej sytuacji i czekać na pomoc.

Rozmowa i ciągły kontakt z poszkodowanym pomogą mu zachowaś spokój.

W przypadku, gdy osoba jest nieprzytomna należy:

• wezwać pomoc
• rozpocząć akcję ratunkową, której nie możemy przerwać aż do momentu wkroczenia ratowników.

Gdy jest nas więcej – jedna osoba zajmuje się akcją reanimacyjną – inna dzwoni po służby ratunkowe. Akcja ma przebiec szybko i sprawnie, każda minuta decyduje o życiu osoby poszkodowanej.

W kolejnym etapie należy:

• udrożnić drogi oddechowe poszkodowanego  poprzez odgięcie głowy i uniesienie żuchwy – należy również sprawdzić czy w ustach poszkodowanego nie ma ciał obcych, które uniemożliwiłyby oddychanie,
• umieścić jedną rękę na czole poszkodowanego i delikatnie odgiąć jego głowę do tyłu, w ten sposób, by kciukiem i palcem wskazującym zatkać nos, podczas oddechów ratunkowych,
• opuszki palców drugiej ręki umieścić na żuchwie poszkodowanego, unieść ją, tak by udrożnić drogi oddechowe.

Następnie należy sprawdzać, czy poszkodowany oddycha. Pomoże nam w tym obserwowanie ruchów klatki piersiowej oraz nasłuchiwanie szmerów oddechowych. Dobrze jest również przystawić policzek do ust poszkodowanego, by wyczuć na nim jego oddech. Gdy mamy jakiekolwiek wątpliwości, czy poszkodowany oddycha, należy przeprowadzić akcję ratunkową.

W tym celu należy:

• uklęknąć obok poszkodowanego
• ułożyć nadgarstek jednej ręki w miejscu mostka (środek klatki piersiowej)
• nadgarstek drugiej ręki położyć na poprzednim  i spleść palce obu dłoni
• pochylić się nad poszkodowanym – ważne by ręce były wyprostowane, ramiona powinny być ustawione prostopadle do mostka
• rozpocząć uciskanie na głębokość ok 4-5 cm, za każdym razem zwolnić nacisk na klatkę piersiową, bez odrywania od niej rąk
• uciskać z częstotliwością 100/ min
• połączyć uciskanie z oddechami ratowniczymi – palcem wskazującym i kciuka ręki umieszczonej na czole poszkodowanego zacisnąć skrzydełka nosa, drugą ręką unieść jego żuchwę, następnie wziąć normalny oddech i wdmuchiwać powietrze do ust poszkodowanego przez jedną sekundę - obserwując tym samym, czy klatka piersiowa poszkodowanego unosi się
• na 2 oddechy ratownicze należy wykonać 30 uciśnięć klatki piersiowej

Resuscytację możemy przerwać jedynie w momencie, gdy poszkodowany zacznie samodzielnie oddychać, jeżeli to nie nastąpi – należy kontynuować do momentu przybycia ratowników. W przypadku, gdy osób jest więcej, można co 1-2 minuty zmieniać się, zapobiegając zmęczeniu.

Jak postępować z odmrożeniami

Odmrożenia są to miejscowe uszkodzenia tkanek przez działanie zimna. Początkowo skóra ulega zaczerwienieniu, w następnych etapach staje się sina, szaroniebieska, a na samym końcu białoblada. Trudno rozróżnić na jakim etapie odmrożenia jest skóra, ponieważ zmiany zachodzą płynnie. Aby się o tym przekonać najlepiej jest udać się do ciepłego pomieszczenia. W momencie, gdy mamy do czynienia z miejscowymi wyziębieniami oraz powierzchownymi odmrożeniami należy rozluźnić obcisłą odzież, rozsznurować buty osoby poszkodowanej. Bardzo ważne by nie wykonywała ona ruchów biernych, które mogą dodatkowo pogłębić jej stan. Ręce można ogrzewać np. pod pachami, bądź  wykonywać czynne ruchy kończyn. W przypadku, gdy osoba jest wyziębiona należy ubrać ją cieplej i okryć kocami oraz podawać łyżeczką słodkie i gorące napoje. Miejsca, które zostały odmrożone należy opatulić, jednak nie uciskać, ponieważ może to uniemożliwić przepływ krwi. Poszkodowanemu nie można podawać również alkoholu czy papierosów, które również w znaczącym stopniu mogą pogorszyć jego stan oraz przechłodzić cały organizm. Po wykonaniu takich czynności – wzywamy ratowników, którzy udzielą poszkodowanemu odpowiedniej pomocy.

Przedstawiliśmy Wam etapy pierwszej pomocy w różnych sytuacjach. Należy zdawać sobie sprawę, że w sytuacji zagrożenia życia osoby poszkodowanej – my za nią odpowiadamy. Nasze działania mają pomóc – nie szkodzić. Nie udzielając pomocy osobie poszkodowanej łamiemy prawo i możemy za to odpowiadać w sądzie. Najważniejsze jest jednak podjęcie ryzyka, ponieważ to dzięki nam dana osoba może przeżyć.